Shripad Bhalchandra Joshi

अशांचीच झाली शेती अज्ञान्यांच्या हातीमंडळे ज्ञानाचीभडकते ज्योतअशाने अज्ञानाची अंधारात सुख,सौख्य अंधारात,मिळून ते सारेछान जपतात दिसणार कशीत्यांना विद्येचीती झाडे, दिसणार कशीआलेली त्याला फुले अविद्येचेचकवाड, आहेकेले त्यांनीखुले...

किती करणारआहातपरस्परांवरचिखलफेक चिखलचसंपून गेला तरकमळं तरी उगवतीलकशी ? ती उगवलीचनाही तर कोणालाकोणी अर्पणकरणार कशी ? अर्पणाऐवजीतर्पणाचीचयेईल नावेळ चिखलफेककरणाऱ्यांसाठीहीचिखलउरणारच नाही मगतुमच्याकडेकुणी ढुंकूनहीबघणारच नाही तुम्हा लोकांच्याचया रोजगाराचेमगकाय...

विषारी झालीहवाकोंडला साराश्वास विषारी झालाताटातलाप्रत्येकघास विषारी झालाइथून तिथूनसाराचअधिवास पिकते तेहीविषारीपिकवले जातेसारेच विषारी इथून तिथूनसारेच झालेनिव्वळविषाचे व्यापारी – श्रीपाद भालचंद्र जोशी...

ते आलेचपसरलेही बघता बघता स्थिरावलेही बरेचसे दृष्टी त्यांची,विचार त्यांचा, आकर्षक रांगोळ्या त्यांच्या काढणारेहात त्यांचेचालणारे,चालवले जाणारे,डोके तेवढे नाही त्यांचेही तरआयुधे, सामुग्री त्यांची त्यांच्या पालकांची,पोषिद्यांची लाख मरोत,पण...

रंगातचउरला नाही रंगसारेच बेरंगबेढंग रंगणार कशातनेमके कोणआपलीच नशाआपलाच दृष्टिकोण फेकली जातेयती तर नुसतीच घाण आहेबघणारे तरीही म्हणतात,छान आहे त्यातच लोळणे,त्यातच घोळणेतोच सूड,तोच द्वेषपिऊन तर्र,तोच त्वेष...