कधीच कवितेचा शेवट होत नाही…
कधीच कवितेचा शेवट होत नाहीती वेगवेगळ्या विषयांवरसंभाषण करीत असते… कधी नजरेला नजर मिळवूनरंगभूमीवर सामाजिक विचारांचेप्रबोधन करत मानवी धैर्याने बळ देते…. सदैव उसळत असलेल्यासमुद्राच्या त्या लाटा...
poet
विसरू नको बापाला…
विसरू नको बापाला…सीमा मंगरूळे तवटे, वडूज सातारा यांची कविता बाप डे येताचयेई बापाची आठवणभरभरून सांगताना प्रत्येकप्रसंगाची होई साठवण…. बापाविषयी लिहीताना मात्रशब्द नेहमीच पडतात अपूरेमोजमाप करता...
आम्ही सारेच सह्याजी राव…
आम्ही सारेच सह्याजी राव ठोकून देतो मोठ्या झोकातअसता लेखणी आमच्या हातातस्वाक्षरीत शोधून दाखवा नावआम्ही सारेच सह्याजी राव प्रहर दिवस घटिका मोजीतबसतो कागद पत्रे खरडीतराखण करतो...
गुलाबाचं फुल दे…
गुलाबाचं फुल दे तुझ्या हातून फक्त एकदागुलाबाचं फुल देआनंदाच्या लहरीमध्येमनाला या भिजू दे. रंग म्हणशील तरलालंच असू देप्रेमाच्या प्रतिकाचं स्वरूपत्यात दिसू दे. निमित्ताची तु कधिवाट...
नाही हरायचे…
नाही हरायचे.…. आलो तसा मज । नाही मरायचे ।नाही हरायचे । समस्यांना ।। काय म्हणतील । कोण आपल्यास ।विसरणे यास । मज आहे ।। म्हणणारे...
गंध पावसाचा…
गंध पावसाचा सांग पावसाच्या थेंबा गंध तुझा की मातीचा यात चाहूल उद्याची कां हा आठव स्मृतींचा जन्म जन्माचं गुपीत गेली पहाट सांगून भर दुपारी उन्हांत...
चेहरा हरवलेल्या लेकी…
चेहरा हरवलेल्या लेकी मैत्रिणी, बहिणी जातानाघेऊन जातातमोगऱ्यांचे ऋतूआणि जुईसारख्या भावजयायेत राहतात घराघरांततेव्हा अवघड असतेएखाद्या लेकीनेत्या गावात जन्मभर राहणे सन्मानाचा पाहुणचारक्वचितच भेटतो तिलाती धरली जाते गृहीतभावकीच्या...
